ഇപ്പൊ ഇവിടെ മഴയുടെ ശബ്ദം മാത്രേയുള്ളൂ ..ഇരുട്ടിനും സുഖമുള്ള തണുപ്പ്..എന്നെ "ആത്താ" എന്ന് നീട്ടിവിളിക്കുന്ന വിക്രുതികളുടെ ശബ്ദകോലാഹലം ഇല്ല ..അവര്‍ രണ്ടുപേരും കൂടി രണ്ടു ലവ് ബെര്‍ഡ്സിനെ വളര്‍ത്തുന്നുണ്ട് ..അടുത്ത ആള്‍പെരുമാറ്റം കേട്ടാല്‍ അപ്പൊ തുടങ്ങും കിന്നാരം ..ഇപ്പൊ അധാണ് ഈ വീട്ടില്‍ ആളുണ്ട് എന്നതിനുള്ള ആകെയുള്ള ഒരു adayaalam !
എഴുതാനോ വായിക്കാനോ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ മാത്രമേ ഈ ഏകാന്തത ചേരു...ജോലിയൊക്കെ കഴിഞ്ഞാല്‍ ചുറ്റുമുള്ള ലോകം എന്നിലേക്ക്‌ കൂടുതല്‍ ചുരുങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നും ..ഒടുവില്‍ പുസ്തകങ്ങള്‍ തന്നെ ശരണം ! അതും കഴിഞ്ഞാല്‍ അമ്മയുടെ ഗര്‍ഭപാത്രത്തില്‍ കുഞ്ഞു കിടക്കുന്നതുപോലെ കാലുകള്‍ ചുരുക്കി അടുപ്പിച്ചു കിടക്കും ..പുറത്തെ മഴയുടെ സംഗീതവും കേട്ട്..ഇന്ന് എന്റെ മോന് വൈകുന്നേരം വരെ ക്ലാസ്സ്‌ ഉണ്ട് ..അവിടെയും ഇവിടെയും ഒക്കെ അവന്‍റെ കളിപ്പാട്ടങ്ങള്‍ ചിതറിക്കിടക്കുന്നു.. മോളുടെ മുറി പിന്നെ എന്നും അവള്‍ അടുക്കിപ്പെറുക്കി വച്ച നിലയില്‍ തന്നെ ആ ഒരേ നിറത്തിലുള്ള ജാലക വിരികളും ഒരേ സ്ഥാനത്ത് നിലകൊള്ളുന്ന കട്ടിലും മേശയും ഒക്കെ കാണുമ്പോള്‍ തന്നെ ഒരു മടുപ്പാണ്..ആള്‍പാര്‍പ്പില്ലാത്ത പോലെ..idaykkide kattilinteyum ezhuth meshayudeyum disha maattiyidunnathu enikkishtamaanu
No comments:
Post a Comment